“We proosten op het leven.”

Aan de ongelijke strijd is een einde gekomen.
Veel te vroeg moeten wij afscheid nemen van onze lieve man, vader, collega, adviseur en levensgenieter.
We zullen je vreselijk missen, je blijft ons grote voorbeeld.

Theo van Broekhuizen
14 juni 1950 – 23 juli 2020

In memoriam levenskunstenaar Theo van Broekhuizen
Geschreven door Karel de Graaf

Op donderdag 23 juli 2020 is mijn zeer dierbare vriend, Theo van Broekhuizen, op 70-jarige leeftijd overleden. Hij was al enige tijd ziek en zijn overlijden was geen verrassing voor me, maar ik werd er wel door overvallen. Theo was naast wijnhandelaar, een groot wijnkenner en een levensgenieter van de buitencategorie. Ik maakte zo’n 45 jaar geleden kennis met hem, in zijn wijnwinkel B.J. de Logie sinds 1928 (!) aan de Amsterdamse Beethovenstraat. Destijds was De Logie al by far de beste wijnzaak van Amsterdam. Het was de enige plek in Amsterdam waar je bijvoorbeeld een fles Château Pétrus kon kopen.

Het klikte vrij snel tussen ons. Wat wil je als het over een gezamenlijke liefde, de Bourgogne, gaat? Ik was toen al een paar keer in de Bourgogne geweest, had kennis gemaakt met een paar goede producenten en die hebben we toen samen bezocht. Onze vriendschap werd steeds hechter en toen ik eind 1991 met Perswijn stopte en agent werd voor Bourgogne-producenten, werd Theo direct klant van me. Ik vergeet nooit de grote aantallen mooie flessen die wij in de loop van de jaren in onze keelgaten hebben laten verdwijnen en de onvergetelijke avonden in restaurant Le Montrachet, in Puligny-Montrachet, waar ik een keer na een paar prachtige flessen Bourgogne aan tafel in slaap viel. Theo was sterker dan ik.

Sherry werd ook een liefde van me, evenals van Theo. Hij werd ook mijn eerste Sherry-klant. Wat genoten we als we in Sanlúcar de Barrameda bij tapasbar Casa Balbino samen wat bordjes met Jamón Iberico de Bellota wegwerkten en wegspoelden met wat flesjes Manzanilla ‘La Goya’. Dat deden we daar eind vorig jaar ook met onze geliefden Eveline en Corrine. Het was helaas de laatste keer.

Theo kwam al op jonge leeftijd in contact met wijn. Toen Theo’s vader op jonge leeftijd overleed, zette hij als 18-jarige De Logie voort met zijn moeder Mia. Hij liep stages in diverse wijngebieden en richtte in 1981 Wijnimport Van Broekhuizen op voor zijn rechtstreekse importen en voor leveranties aan de horeca en de wijnhandel. De Logie en Wijnimport Van Broekhuizen zijn inmiddels een begrip in Amsterdam en omstreken.

In 2015 besloot Theo het rustiger aan te gaan doen en verkocht hij De Logie en Wijnimport van Broekhuizen aan zijn dochter Suzanne en aan twee medewerkers. Het is wel bijzonder zuur dat, als je net je zaak hebt overgedragen en je van je pensioen wilt gaan genieten, dit je overkomt.

Theo was altijd recht door zee. Als hij bij me kwam eten, had hij het altijd over mijn Recht op en neer Keuken. Dat die benaming voor de door mij geleverde inspanningen in de keuken sloeg op een gebrek aan verfijning van mijn gerechten, zal ik hem nu maar vergeven. Ik heb immers geen keus. Maar mijn slakken en foie gras gingen er bij hem in als Gods woord in een ouderling. Ik voel me ook gedwongen hem te vergeven dat hij in de afgelopen 45 jaar nog nooit voor mij heeft gekookt. Gewoonweg schandalig. Ik had de hoop dat het er nog een keer van zou komen: hij was immers met pensioen. Maar die hoop is helaas ijdel gebleken.

Theo is altijd een eenvoudig mens gebleven. Amsterdamse bluf en arrogantie waren hem vreemd, hoewel ik begrepen heb dat hij in zijn jonge jaren nogal een wildebras was. Zijn liefde voor de medemens was groot. Hij deed altijd gewoon of probeerde dat te doen. Dat kon hij trouwens ook goed. Opvallend was zijn grote liefde voor zijn echtgenote Eveline, zijn kinderen Suzanne en Barbara, hun partners en zijn kleinkinderen. Hij was een echte familieman. Wat zullen ze zijn liefde missen.

Ik zal hem ook vreselijk missen. Lekker eten en drinken zonder hem zal me niet meevallen. Een persoon als Theo kan ik gewoonweg niet van mijn harde schijf wissen.

We zien elkaar boven. Goeie reis, lieve Theo.

Karel de Graaf